Even niet bereikbaar......

Piep....jammer, we zijn even niet bereikbaar....

Steden bezoeken, bergen en vulkanen beklimmen, trek- en fietstochten ondernemen, raften, sandboarden,.... dit alles is zo vermoeiend dat we hoogdringend toe zijn aan een welverdiend weekje vakantie. En we hebben als bestemming gekozen.....????????? wordt vervolgd......

Tot gauw!

Nick en Leen

San Pedro De Atacama (Chile)

18/03/07 - 20/03/07

En zo terug een busrit van Argentinië naar Chili. Deze keer geen nachtbus maar een stinkbus. Net vertrokken uit Salta, stond er al een file van Chilenen en Argentijnen aan de WC van de bus. Volgens ons had iedereen serieus last van krampkes, want heel de rit van 12u hebben we dit geroken. En om het WC avontuur nog wat straffer te maken, viel er op een bepaald moment op 4200 m in een scherpe bocht toch wel een dikke bomma uit het toilet, rolde de gang in met de benen omhoog en met de nylons op haar enkels. Pijnlijk maar ook wel grappig. En om af en toe eens een ander geurke te hebben, werd het kindje naast mij hoogteziek en kotste er op los. Zuur geurtje…..

Kuch, kuch…puf puf, aangekomen in San Pedro de Atacama. Een klein gezellig dorpje gelegen in een oase in de droogste, ruwste woestijn ter wereld. Van hieruit leuke, interessante uitstapjes gedaan naar de El Tatio Geisers, waar we om 4u ‘s ochtends moesten vertrekken, ijskoud….. om zo de grootste activiteit van de geisers waar te nemen. Onze gids had bij zonsopgang voor een lekker ontbijt gezorgd met eikes gekookt in de geisers. In de late namiddag zijn we naar Valle de la Muerte getrokken om de ruwe, prachtige landschappen te bewonderen en ‘s avonds afgesloten met een zonsondergang in Valle de la Luna. Romantisch….
Vandaag, stof in de oren, in de mond, tussen de r**t, want hebben vandaag een nieuwe boardsport leren kennen: sandboarden….op de duinen van de Atacama woestijn. Fietske en plankse gehuurd en wij de woestijn in. Het was mega, alleen spijtig dat er geen liftje te bespeuren was en na enkele keren de duin oplopen, waren we dood!

Foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157600012442081/

Salta en Road trip

Zo trekken we verder naar het Noorden van Argentinië; Salta. met de nachtbus. Een 16 uur durende rit. ‘s Nachts rijden bespaart ons steeds een overnachting en heel veel tijd. Het leuke aan die bussen is dat de zetels bijna volledig plat kunnen zodat je toch redelijk kan slapen. (als er gene snurker of protter op de bus zit, wat dikwijls het geval is). Je krijgt nog een maaltijd, een dekentje en meestal wel ne goeie film. Maar deze keer was het anders. Ja ja…..er was potverdikke animatie voorzien….BINGO TIME in het Spaans….al die getallekes,echt niet simpel….niets gewonnen dus….en da’s niet eerlijk.
Salta is ook weer een gezellig dorpje maar eigenlijk al het mooie is rondom te zien. Met een gehuurde Chevrolet Corsa maakten we een avontuurlijke tweedaagse roadtrip.
Dag 1;
Met een propere wagen wijle weg…..een half uurtje later door het eerste dorpje waar Nick al direct een winkeltje zag met; Coca Y Bica. Daar hebben we een lading cocablaadjes ingeslagen om zeker niet hoogteziek te worden tijdens de rit naar 4200 m hoogte.
Een half uur verder…..serieus obstakel……de weg was weg….in de plaats daarvan een bergrivier waar we door moesten geraken. Samen met nog een paar andere Argentijnen hebben we daar een half uurke staan twijfelen, want dat rivierke was toch wel diep, nl tot aan Nick z’n kniekes. Den eerste felle Argentijn vlamde er met z’n pickup door maar dat was toch niet zo gezond voor zijnen onderkant. Den tweede felle, was den Belg Nick Van Raemdonck, met een gehuurde wagen waar ne serieuse waarborg op plakte, maar soit geen probleem….vlam er door. Krak. Boem. Splasch….gelukt!
En zo weer verder op en door zand, stenen, putten, modder om te genieten van de prachtige landschappen. Zo variërend; reuze cactussen, grillige gekleurde rotsformaties….zoutvlaktes waar we echt wel op wilden! Dus wij met de wagen, vroem een modderwegske in richting het zoutmeer. Weeral heel spannend want dat wegske was niet bedoeld voor auto’s en zeker gene gehuurde met ne waarborg van 2500 euro.
De trip gaat verder, niets te zien buiten een heel mooie omgeving en nog wat beestjes hier en daar…vooral ezels, heel veel gepimpte lama’s en ne verloren gelopen “inca” die ons deed stoppen en aqua, aqua riep! Diene mens hebben we natuurlijk wel geholpen.
Na 10 uur onderweg, aangekomen in een gezellig bergdorpje om daar de nacht door te brengen….maar eerst nog eens lekker gaan eten in het plaatselijk restaurantje. Na zo’n gezellig dagje met heel veel van die lieve pluizige lama’s, stond op het menu toch wel lama zeker!…mmmm…..wel zacht vlees, lekker!
Dag 2;
Weer op weg. Gezellige bergdorpjes gezien en terug richting Salta. De wagen eerst afgewassen vooraleer we hem terug binnen brachten want hij zag er echt schandalig uit.

Foto's; http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157600005686187/

Mendoza Argentina

Met een lekkere barbeque hebben we afscheid genomen van Valparaíso om weer met de bus richting Argentinië te trekken.. Deze keer naar de wijnstreek Mendoza die we smakelijk verkend hebben op ne blauwe tandem. Van wijnbodega naar likeurfabriek en zo verder naar een gerenomeerde delicatessezaak. En daar is het ons toch weer gelukt om gratis eten en drinken te arrangeren !!
Terug aangekomen in onze hostel, hebben we zwemmekezwem gedaan in ons zwembad….zalig!
En om ons adrenalinepeil hoog te houden, hebben we de dag nadien een raftingske gedaan in de Rio de Mendoza. Kan wel een nieuwe hobby worden, ‘t mocht alleen iets ruiger van ons……
Foto’s; http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157600002017565/

Valparaiso - Viña Del Mar

Van Santiago naar de Chileense kunst: Valparaiso
Een havenstadje van 300 000 inwoners die in kleurrijke huisjes wonen, neergepland tegen de bergwanden met uitzicht over de baai. Ook hier zijn we weer in een leuke hostel terecht gekomen: Casa Kreyenberg.
Typerend voor Valparaiso: overal in de stad zie je kunstenaars schetsen maken, mensen zijn zeer bijgelovig, arm, en kennen enkel Valparaiso.
Bij aankomst had Nick serieus last van een kater, en maar puffen en zagen......bleek achteraf ne kater van 39 graden koorts te zijn. Maar met mijn goede zorgen was hij de volgende dag weer zo fris als een vis! En nog goed nieuws.....Nick vond het al enkele weken heel stoer om z’n baard en snor te laten staan maar wegens toenemend protest, heeft hij toch moeten buigen!
Na 2 dagen Valparaiso hebben we een uitstapje gemaakt naat het meer mondaine Viña Del Mar om een dagje on the beach te liggen, maar vanaf het moment dat de zon mijn bleek vel zag, is ze haar snel gaan verstoppen.
Wel leuke beestjes gezien eerst een pelikaan en daarna een zeeleeuw die voorbij kwam gezwommen.

Foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157594586998627/

Santiago De Chile

Lekker stinkend aangekomen in Santiago de Chile, hebben we de max van een hostel gevonden. Gelegen in een historisch gebouw, bovenste verdieping met uitzicht over Plaza Des Armas. Dit is een leuk pleintje midden in het centrum met een gezellige ambiance, straatmuzikanten, kunstenaars, wakko mensen, dikke Chilenen..... wat wil je met hun eetcultuur. De locale specialiteiten verkennen was daar echt de moeite.
Zo stond op het menu: hotdogs, hotdogs en nog eens hotdogs met een mjammiesaus erover. Onze cittyhopping was rondslenteren, gezellig alle eetkraampjes en drankstallekes uitproberen, en natuurlijk genieten van het prachtige uitzicht van op ons terras met de nodige vino erbij.
Actiefoto’s zijn even ingeruild voor veel eetfoto’s : http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157594586960835/

Osorno en Parque Nacional Puyehue (Chili)

Jaja, met een pijne poep op weg naar Chili.

Er is een heel mooi nationaal park gelegen net over de grens met Argentinië nl. Parque Nacional Puyehue met vulkanen, meren, warmwaterbronnen en geisers. Dit is alles is te bezichtigen met een 4 daagse trek.
Dus in Bariloche hebben we de bus genomen naar Osorno in Chili. Osorno ligt nu net voorbij dit park en om geen tijd te verliezen hadden we met de busmaatschappij geregeld dat ze ons vlak aan de ingang van het park moesten afzetten. Dus moesten we wel al ons eten voor de 4 daagse trek meenemen uit Argentinië. Bij de vorige grenscontrole hadden ze enkel de handbagage gecontroleerd, dus no problemo......Leenus en Nickos hebben hun brokje kaas, gerookte ham, ajuin, paprika, kool, dulche de leche,....(forbidden goods) allemaal in de grote rugzak gestoken want daar komen ze blijkbaar niet controleren. Dus rijden maar met de bus doorheen het Lake District in Argentinië naar de grens....Eerste grenscontrole in Argentinië....honden die al eens mochten snuffelen aan willekeurige bagage, gelukkig niet die van ons !!!! Geen probleem, terug het busje in op weg naar de volgende grenscontrole van Chili. Echt....boenkeboenk, de kofferruimte van de bus wordt open gedaan en alle rugzakken worden uit de koffer gehaald. Net hiervoor hebben we op erewoord een document moeten ondertekenen dat we geen groenten, fruit, vlees, kaas, gedroogd fruit en dergelijke invoerden, dus niets aan te geven hebben. Elke overtreding will be punished by jail ! Owkay, niets aan te geven ! Maar....op een echte controle hadden we dus niet gerekend en zeker niet dat alle rugzakken op een transportband werden gelegd om gescand te worden. Wij gingen dood...zag mij al zitten in de Chileense gevangenis....maar wonder boven wonder, hebben ze niets opgemerkt. Maar dit willen we echt niet meer meemaken....stom. stom. stom!
Een uurtje later zijn we echt in de middle of nowhere gedropt nl. Anticura. En zo konden we aan onze trektocht beginnen: van Anticura naar Baños de Caulle.
Dag 1:
10,5 km waarvan 1070 m stijgen, de trektocht begint door een echt elfen-, trollen-, fregels-landschap doorheen een mooi regenwoud. Zo kreeg ik plots 2 modieuse bamboewandelstokken van Nick in m'n pollekes gestopt om aan een mega klim te beginnen. Zo stijl omhoog, nog nooit gedaan en willen we niet echt meer direct doen...er kwam geen einde aan. 5uurtjes bergop wer uiteindelijk beloond met een mooi kampplaatsje aan de voet van de vulkaan Puyehue, een prachtige zonsondergang en een ferme maaneclips als afsluiter van de vermoeiende dag.
Dag 2:
Naar de top van de vulkaan, over de losse lava stenen, 3,5km waarvan 630 m stijgen.....haphap naar adem. En dan wwwwwwaaaaaaaaaaaaaaaauuuuuuuuuuuuuuw: een echte krater. Raar dat de aarde zo'n dingen kan doen en zo af en toe protjes van lava laat. straf! Van hieruit konden we ook nog andere vulkanen zien: zoals vulkaan Osorno, vulkaan Lanin, Choshuenco, Casablanca, Tronador,....
Terug naar beneden om verder te trekken naar de Baños de Caulle: natuurlijke warmwaterbronnen waar je echt een badje kan nemen....14,5 km verderop doorheen een ruig landschap dat veel weg had van een maan- of mars landschap.
De pijne voetjes, schouders, rug werden echt snel vergeten als we daar in ons adamkostuum in de Baños lagen.....zalig.
Tot er nen Duitser en 2 Israëli bij kwamen liggen, hebben we ons terug wat aangekleed.
Dag 3:
Minder mooi weer, mieserig, wat mistig....maar wij als echte berggeiten staan weer al klaar om de trip verder te zetten naar de geisers. 11km verder, meerdere malen moesten we een riviertje overspringen want ik echt niet kan met de kapotte knie, dus na enkele keren schoenen aan en schoenen uit, had ik toch besloten om steeds met mijn sandalen doorheen de ijskoude riviertjes te gaan...pijnlijk maar geen gezever met natte voeten en natte kousen. Jammer van het weer maar die geisers was ook weer de moeite, broebelende modderpoelen, stoom dat uit de grond komt, geur van rotte eieren, puur zwavelzuur. Na dit te hebben gezien, keerden we terug naar de Baños om ons tentje af te breken en af te zakken naar ons eerste kampplaatsje. Het weer werd minder goed en er kwam meer mist op draven. Het Israëli's koppel Adam en Eva wilden graag met ons mee omdat ze zelf schrik hadden hun weg te verliezen. Gezellig met ons 4 door de mist op zoek naar de volgende wegwijzer....dit was gezellig tot een half uur later want toen begon het te draschen dat het niet normaal was....sop sop , met natte voeten verder trekken naar de hut. Er werd geen woord meer gezegd, alleen stappen stappen en naar de weg kijken, niet rusten en gaan met die banaan.....record verbroken!
Aangekomen aan het hutje, hebben we alles uitgespeeld, droge kledij aangetrokken en ons proberen opwarmen aan een klein stoofke dat in die hut aanwezig was....wat toch wel lukte.
Dag 4:
Vroeg opgestaan om de steile helling van dag 1 weer af te dalen met nog zeer vochtige kledij aan....ook hier record verbroken want 2,5u later stonden we al beneden.....zalig. Soms vragen we ons ook wel af waarom we steeds weer willen afzien...een beetje masochistisch, niet?
Verlangend naar een douche, naar een volgende bestemming, volgende hostel moesten we ons trip verder zetten naar Osorno, maar omdat we daar helemaal alleen tussen de frambozenvelden stonden, heeft mijn Nickje een lift geregeld naar Osorno en dit met de max van ne camion....100 km met ne supervriendelijke camionchauffeur, 5 woorden Spaans en toch heel gezellig. Ik werd al direct Claudia Schiffer with the red nose gedoopt en Nickje werd Marlon Brandon.
Uiteindelijk hebben we in Osorno een nachtbus kunnen regelen naar Santiago en zijn we nu pas gewassen....erg hè....al een chance dat niemand van jullie erbij was....!
alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157594576100967/

Bariloche en Parque Nacional Nahuel Huapi

Bariloche,een heel gezellig stadje omgeven door meren en gelegen in het Parque Nacional Nahuel Huapi. Gekend om z’n lekkere chocolade (mjammie) en het lijkt een beetje op een Zwiters bergdorpje met rondlopende Saint Bernards.
Dus na het badkamerincident zijn we aan onze verkenningstocht begonnen. Leuke hippe winkels, nog steeds met zomersolden en alles is sowieso al eeen pak goedkoper. De koopkriebel hebben we kunnen onderdrukken maar zijn ons gaan troosten met de beste chocolade die we ooit al gegegeten hebben. In een leuk winkeltje Mamuscka hebben we kwijlend een doosje vol verschillende soorten chocolade gekocht.....mega lekker !!!!
En die dag kon het niet op, na 6dagen trekken hebben we onszelf dan ook maar eens getrakteerd op een lekker etentje: 350 g beef de Chorizo met frietjes en een frisse pint van 600 cl.
Zo hadden we weer energie om de volgende dag er nog eens stevig in te vliegen: een mountainbike tochtje door het Parque Nacional Nahuel Huapi....70 km rond de meren van Bariloche.Prachtig! En zo de dag nadien met een pijne poep en stijve spierkes de bus op naar Chili.
Foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157594574023285/

Puerto Natales en Torres Del Paine

En zo zaten we weer op de bus en deze keer richting Puerto Natales in CHILI !!!!! Dit is het stadje dat dan weer toegang geeft tot het Parque Nacional Torres Del Paine. 5 uurtjes op de bus, hobbel de bobbel met een grensovergang tussen Argentinië en Chili. Busje op en busje af met paspoortcontrole in Argentinië en in Chili zelfs volledige controle van de bagage want je mag niets van vlees, kaas, fruit, enz invoeren. Maar ja, wij hadden wel ons voorzien om heel die rit ook aangenaam te maken met ne volle pot Dulche De Leche (dit is de plaatselijke lekkernij, soort caramel om op je boterham te smeren = verslavend), kaas, toastjes en nog een paar chocotoffs van de carolinepien. Aan die grensovergang was er zelf controle dat er niets op de bus achterbleef. Dusss zo stonden we in de rij met onze rugzak vol lekkernij en al wat met angstzweet en zweetpollekes....en kweetnie hoe dat het komt maar ik zou nu toch niet geraag in de bak geraken voor ne pot Dulche de Leche en kaas mee te smokkelen. Dus hebben we in een heel snelle handeling vlug alles in de vuilbak gegooid.....en de chocotoffs die hebben we wel bewaard.....en zo aan de controle mooi kunnen passeren!!! Spannend hè
Puerto Natales is echt een lelijk dorpje, plots heel veel lelijk volk en de supermarkten verkopen niet zoveel lekkers als in Argentinië en zelfs 4x zo duur. Maar je hoeft er uiteindelijk alleen maar je inkopen te doen die je nodig hebt voor je 6 daagse trekking. Zo hebben we een warme nacht beleefd in een gezellige hostel om de dag nadien met een paar kilo spaghetti en muesli en ne salami te vertrekken naar Torres Del Paine. Nick had al snel ne wandelstok voor mij gevonden om Leen met het manke been dus overal heen te krijgen. Torres Del Paine is een zeer gekend en de W trekking is een favoriete trektocht die alle hoogtepunten van het park omvat, en de tocht heeft de vorm van een W.
Dag 1:
Onze eerste dag begon met een serieuse klim richting de Torres, dit zijn 3 graniete pieken van 3000 meter hoog. Met een zonnetje en 30 graden en een rugzak van 15 en 20 kilo werd dit al snel zweten geblazen.... tot we boven waren aan de camping. Tentje opgezet en dan een laatste stukje klauteren over heuse rotsblokken, morenen om zo bijna aan de voeten van de Torres te komen. Heel die weg omhoog zie je de Torres bovenalles uitsteken maar pas als je helemaal boven bent, word je echt verrast door hun grootsheid die omgeven is door een meer.Uniek!
´s avonds ons gamelleke gekookt: puree-pattatjes uit een zakje met worstjes, ajuintje en een tomatensausje, cullinaire hoogstand.
Dag 2:
Om 5u `s ochtends wekker gezet om hetzelfde geklauter opnieuw te doen maar met koplamp op en dit alles om de mooie zonsopgang mee te maken op de Torres wat een echte aanrader is. We waren zeker niet alleen die dit deden, maar wij waren wel de enigen die ons vuurke meehadden om een lekkere tas koffie daar te maken.
Hebben nog een wandeling gemaakt daar in de buurt en dan weer naar beneden naar een gezellige camping met douches en proper WC´s. Zaten net in de film „a neverending story“
Alles leek surrealistisch, paardjes die rond de tenten lekker het gras aan het kauwen waren, wolkjes die net geschilderd waren, kabbelend riviertje, blablabla, misschien wat melig voor iedereen, maar het was wel zo, nam!
Dag 3:
Een dagje rond het meer, naar de volgende gratis camping 7u wandelen was het vooruitzicht maar redelijk plat. Dus wij dachten olé olé, dat gaat een makkie worden. Maar dat viel dik tegen, het was warm, de rugzak begon tegen te steken, het was constant bergje op en bergje af, wel geen grote hoogte verschillen maar ik begon het wel te voelen in mijn knie en mijn rug. Het einde was in zicht, het laatste uurtje dat we moesten wandelen was weer een plezier tot ik af en begon te stroempelen en zo mijn voet omsloeg en dan mijn knie die uit de bocht vloog en ik op de buik in een echte Calafate struik met mijn gezicht belandde. Kerm, kerm, van de pijn, even Nickje roepen om hulp.....hoor ik ondertussen een paar helpende trekkers vragen aan Nick: Does She need aid? Waarop mijn lieftallig Nickje zegt: oooh no, she has a bad knee, it will be better. Zo stapten ze over mij heen en ik lag er nog steeds op mijn buik met mijn gezicht in die struiken en met diene rugzak op vol spaghetti, muesli en nen halve salami.
Na een kwartier werd het iets beter en ben dan hinkend richting camping gewandeld. Bijna aangekomen, een abnormaal gedonder ....verdorie seg, nu nog slecht weer op komst. Maar wat bleek, we hadden uitzicht op een gletsjer bovenop een berg en zagen de ene lawine na de andere naar beneden donderen wat dus ook het serieus gerommel meebracht!
Dag 4:
Hier wil ik eigenlijk wel eens het verhaal vertellen over de discussie van het matteke: Nick heeft een luxueus, opblaasbaar matje dat eigenlijk wel heel comfortabel ligt. Ik, daarentegen, heb nog steeds zo’n plat matje van toen ik 14 jaar was en mijn eerste trektochtjes deed. Pure nostalgie, maar kost wat kost wou ik alleen mijn matje meenemen en niet overgaan tot de aanschaf van zo’n opblaasbaar ding. Nickje had me zelf eentje geregeld van de Max, maar nee, leen ligt liever op haar eigen spul dat al zoveel jaren dienst gedaan heeft. Ondertussen heb ik daar al zo’n spijt van gekregen want ik voel ook wel dat ik geen 14 meer ben. Dus Nick vindt het ook zeer leuk om mij alle dagen hier mee te pesten. (ondertussen heb ik wel al zo ver gekregen dat we om de dag wisselen om op het matje te mogen slapen )
Dus deze dag voelde ik de kwalen echt wel hard dat we het wat rustiger aan hebben gedaan, een wandeling van een 5 tal uurtjes was lekker chill en het was trouwens toch niet echt mooi weer.
Dag 5:
Terug beter weer, terug frisse moed en we zijn weer weg ook op het gemakje, een uurtje of 2 maar naar de volgende camping....en we zongen er een liedje bij.....10 kleine negers en .......toen wisten we het niet meer. 10 kleine negers die zwommen naar de zee, nee dit is het ook niet, help, help....kan iemand ons het vervolg geven want we breken hier dus al enkele dagen ons hoofd over, en nu dat we toch over zo’n zaken bezig zijn....hoe ging het ook alweer met: kamperen is een echte heuse sport waarbij..........ook hier graag het vervolg voor.
Aangekomen op de camping hebben we een literke wijn gedronken en zelfs dan kwam het vervolg van de liedjes ook niet !
Dag 6:
Wat een nacht dat we beleefd hebben, hier hebben we dus echt te maken gehad met het echte weer uit Patagonië. Zware windstoten, regen, koude, maar onze tent heeft het overleefd ( in tegenstellling tot andere) en onze slaapzakjes gaven genoeg warmte, al een chance !
Opgestaan en gewacht tot het weer wat beter werd en toen aan onze laatste tocht begonnen richting Glaciar Grey, vergelijkbaar met de Perito Moreno maar iets kleiner van omvang en niet die krakende geluiden. Maar zeker de moeite waard. De tocht was 22 km en heeft 7u geduurd, deze keer zonder rugzak....zalig. Het weer was wel minder maar ook wel leuk, zo’n hevige wind, sommige momenten hadden we het moeilijk om recht te blijven staan.straf ze!
Dag 7:
Weer een winderige nacht in de tent zowel binnen (hè Nickje) als buiten.
Alles opgebroken en de boot genomen naar het ophaalpunt waar we terug de bus namen naar Puerto Natales.
Daar een laatste nacht doorgebracht om dan aan een 36uur durende trip te maken richting Bariloche (Argentinië). Waar we dus nu weer in een zeer gezellige hostel zijn aangekomen.
Wel al even de badkamer doen overstromen.....maar zo kennen ze ons hier ook weer al!

Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157594564290974/

El Calafate + Perito Moreno

Hier zijn we weer…heel veel te vertellen, zo veel, dus beginnen we vanaf het begin….
Vanuit Ushuaia hebben we een binnenlandse vlucht genomen richting El Calafate omdat het echt niet zo makkelijk is weg te geraken uit Ushuaia met het gewoon openbaar vervoer.
El Calafate is een klein gezellig dorpje dat een toegangspoort is naar verschillende natuurparken, waar we natuurlijk wel eens een kijkje willen nemen, hoe schoon het daar wel niet is.
Na een uurtje vliegen, stonden we weer gepakt en gezakt om een nieuwe slaapplaats te zoeken en deze keer werd het kamperen op de plaatselijke camping. Proper, gezellig en vol met Argentijnen die hun weekendje daar kwamen doorbrengen. Overal had je er mini-barbeques, waar die mannen om 22u lekker, rustig hun stukje vlees aan het grillen waren. Dit is echt typisch Argentijns, een stukske vlees dat eten die mannen wel ne keer geire en dat met de plaatselijke hitparade op de achtergrond.
De volgende dag trokken we naar het Parque Nacional Los Glaciares, waar zich de spectaculaire Perito Moreno Gletsjer bevindt. Daar sta je dan, met uwen neus bijna tegen die gletsjer, die echt schreeuwt en kraakt, net spookjes die allemaal op een rij staan en een voor een het meer inspringen. Grote ijsblokken kraken om de zoveel minuten van de gletsjer en vallen boef baf het water in. Zo ongeloofelijk, machtig, hebben er 4 uur naar staan kijken. En om zo’n dagske af te sluiten hebben we ons ook een stukske vlees gegrild.... mjammie.
En dat kamperen bevalt ons wel, tentje, slaapzakje, lekker stinken naar het vuur. Kregen er zelf een zwerfwaakhond bij die heel de nacht aan de deur van onze tent geslapen heeft en die af en toe grolde als er iemand de dicht op ons terrein kwam. De dag nadien wanneer we El Calafate wilden verlaten, hebben we zelfs een afscheidsmars van 5 honden gekregen die ons hebben vergezeld tot het busstation.
Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157594564096406/