28 april 2007

Rio de Janeiro (Brasil)

22/04/07 - 26/04/07
Carnaval is hier al even gepasseerd maar Rio blijft toch de moeite. Een gigantische stad aan de Braziliaanse kust omgeven door bergen.
Onze eerste echte uitstap was dan ook onmiddellijk naar het bekende jezusbeeld op de top van een berg met uitzicht over gans Rio. Als toerist moet ge dat gezien hebben, zoals ge in Brussel naar manneke pis gaat kijken en in Parijs naar den Eifeltoren. Indrukwekkend en zeker omdat er plots een helikopter boven het beeld vloog waar 2 basejumpers uitsprongen...moet echt kicken geweest zijn!
In de namiddag zijn we naar het bekende Copacabana strand getrokken, is ooit "the place to be" geweest. En dat was waarschijnlijk in de jaren '80, en die zijn daar dus nog volop bezig. Bodybuilders in spannende zwemshortjes, parrasollekes in alle kleuren, vliegtuigskes die met een reclamespandoek overvliegen en om de 10 seconden passeert er ne marchand van vanalles en nog wat: oesters, scampi's, taarten, bikini´s, ballen, brillen, suikerspinnen, drankskes, marihuana, hangmatten, .... Je kan er je dus kostelijk amuseren met alles af te kijken, en zeker de mensen.
Een volgend uitstapje was de volgende dag richting de Favella's, dit zijn de sloppenwijken van Rio waar verschillende drugsbendes leven en steeds vechten voor de macht. Zo waren er een paar dagen voordien serieuze rellen geweest tussen 2 rivaliserende "gangs" omwille van een machtsovername met 13 doden als gevolg. Onze gids deelde mee dat de uitstap toch veilig zou zijn. Toch moest hij nog even een paar richtlijnen meegeven zoals: If you see guns or if you see drugs dealing, don't take pictures.....maar 't zou allemaal veilig zijn. Dus wij elk vanachter op den brommer richting de Favella's....Nick zag al direct een paar snotneuzen met een mitrailette zo groot als zichzelf, verder zagen we de "watchers", dat zijn gasten die de boel in de gaten houden met walkietalkies en vuurpijlen in de hand...moest de politie zich toch in de Favella's wagen dan verwittigen zij iedereen door een pijltje af te schieten...en ge ziet zo wat adrenaline af en toe kan geen kwaad. En de rondleiding hier doorheen was echt de moeite.
In de namiddag hebben we de veilige overkant van Rio gekozen nl. de Sugar Loaf, een berg die uitzicht geeft over de stad, en hier hebben we kunnen genieten van een mooie, romantische zonsondergang....
In Rio zijn we 's avonds niet buiten onze hostel gekomen omdat Rio By Night niet echt veilig is. En deze keer waren we ook niet in onze "sociale" en hebben geen vriendjes gemaakt in onze hostel. Maar we hebben wel weer 1 speciaal geval leren kennen. Ne kortgeknipte, geblondeerde, gespierde, pezige, kickboxende fransman uit Marseille. Een crapuulgezichtje maar wel sympathiek en heel direct in zijnen babbel. Zo wisten we dat hij 2 dagen geleden gearriveerd was in Rio omdat hij problemen had met z'n Thaise vrouw, dat volgens hem een hysterisch wijf zou zijn dat al zijn geld opsoupeert. Dus is hij naar Rio gekomen om al z'n problemen te vergeten en hier wat te kickboxen, disco's doen en vrouwen te versieren. (Ondertussen wisten we al dat hij sinds zijn aankomst in Rio er al 2 gep**pt had). Maar ok, onze Richard is gisteren wel gaan feesten.... Nick zei nog...ik zie diene nog wel eens problemen hebben met een vrouw dat eigenlijk een vent is.....Vanmorgen 07u....onze Richard in alle staten....(nu volgt letterlijk zijn verhaal...) Nu was hij vannacht toch wel naar de hoeren geweest maar bleek het een crack of heroïne hoer te zijn want ze was blijkbaar heel mager en hij had gezien dat ze wel wat nodig had. Na zijn plezierke werd hij aangesproken door een ladyboy die een sigaret vroeg en hem ook wel gratis wou p**pen (zo vertelde hij het ons, zonder gêne). Ondertussen zat ze al met haar hand in zijn broek, verschoten duwde haar haar weg en nam hij en zij elk een verschillende taxi....maar in den taxi viel zijne frank....700 euro uit zijn onderbroekske gepiekt....en nu gaat hij haar zoeken, naar de Favella´s een wapen kopen en haar iets doen en dan 't vliegtuig nemen naar een ander land.....Van elk soort loopt er wat rond maar zo'n geval hebben we nog niet veel ontmoet....en jammer nu hebben we Rio verlaten en zullen niet snel het vervolg kennen.

25 april 2007

Nieuwsflash: hittegolf in België


Wegens de aanhoudende hittegolf, hebben bepaalde mensen zich geïnspireerd en de handen uit de mouwen gestoken......
Voor een verfrissende duik, een lekkere caipirinha, een worstje op den BBQ, ..... slechts 1 adres: Kemzekestraat 37

23 april 2007

Paraty - Trindade - Ilha Grande (Brasil)

18/04/07 - 22/04/07
Vanuit Foz Do Iguacu hebben we dan nog maar eens een nachtbus genomen richting Sao Paulo, de grootste stad van Zuid- Amerika, om van daaruit nog eens 6 uurkes op de bus te zitten naar een heel gezellig vissersdorpje Paraty. ( m.a.w een dikke 24u onderweg)
Van Paraty hebben we een daguitstapje gemaakt naar Trindade....een bountystrandje met enkele strandhuttekes en locale hippies. Strand, zand, zee....en heel lui zijn.....en drinken....heel relax. Geen spannende verhalen, nee geen haaien die achter Nick aan zaten....
Lekker lui verder getrokken naar Ilha Grande, een eilandje niet ver van Rio...we hebben niet te klagen....aaah ja , blijkbaar is het ook mooi weer in Belgie (15 graden of zo.... :-)

22 april 2007

Foz Do Iguacu (Brasil)

16/04/07 - 17/04/07

ja ja....de watervallen van Coo zijn spectaculair maar deze van Iguacu zijn nu net iets groter.....

15 april 2007

Bonito (Brasil)

14/04/07 - 16/04/07
Alle wilde beestjes hebben we achter gelaten in de Pantanal om verder te trekken naar Bonito.

Een snorkelparadijs met helder blauwe rivieren en vol viskes.
Snorkelen in een rivier is wel anders dan zee....
Starten aan de natuurlijke bron van de rivier en ons dan rustig mee laten drijven met de stroom gedurende een uurtje. Heel leuk. En na zo´n uurke drijven, werden we verwend met een mega lunch op de plaatselijke boerderij in het gezelschap van verschillende kwetterende wilde papegaaien.
Straks de bus op voor 17uurtjes richting Foz.

Foto´s: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157600078833051/

13 april 2007

Pantanal (Brasil)

09/04/07 - 12/04/07


Aangekomen in Campo Grande in Brasil, waren we klaar om een vierdaagse trip door de Braziliaanse Pantanal te ondernemen. Moerasland waar na de Seringeti in Tanzania het meeste wildlife te zien is. Welke beestjes kan je daar dus allemaal zien: zwarte panters, jaguars, anaconda´s, piranha´s, veel krokodillen, papegaaien, toekans, miereneters en heel veel mugskes,….
Na een rit van een uur door de Pantanal waren we aangekomen in ons basecamp van waaruit we alle excursies deden.
En zo zijn we eindelijk eens gaan paardrijden, om 04u30 vertrokken we om een mooie zonsopgang mee te maken en om de hitte wat te mijden. Onze gidsen keken voortdurend uit naar de krokodillen. Want onze tocht was bijna voortdurend door het water, zelfs tot kniehoogte. Spannend. Het leuke aan de rit was wel dat we niet als een bende seuten aan het wandelen waren maar mochten als echte cowboys galopperen….yihaaaaaaaaa.
Een andere leuke en toch wel een spannende activiteit was piranha-vissen. Een half uurtje rijden met de truck om de juiste plaats te vinden, en dat was nu net de vijver met de meeste krokodillen….aaah ja want die eten Piranha´s. We kregen elk een vislijn met wat fresh meat…om te vissen op…krokodillen en piranha´s want die lusten allemaal wel ne keer geire een goe stukse vlees. En dan het straffe van al was…dat we van de gids het water in moesten. Leen met het manke been en bijna zonder teen want wetend dat alle die hongerige viskes rond uw tenen zwemmen en dan 2 meter verder zie je de krokodillen loeren of ge geen stukske vlees of vis te veel had. Zo slaagde een meisje uit onze groep erin om toch een krokodil aan den haak te slaan. Hillarisch.
En wat stond er ´s avonds op het menu…..lekkere viskes met scherpe tandjes.
Ook het slapen daar was deze keer niet in een luxe hostel, ook niet ons gezellig tentje maar een hut met 6 hangmatten in, da´s weer ne keer iets anders. `s avonds werden we opgegeten door de muggen en die muggen werden dan weer opgegeten door de vleermuizen die rondfladderden in de hut. Het enige nadeel hiervan dat die vleermuizen ons onderkakten…
De nachten waren ook steeds avontuurlijk….plots hoor je toch wel iemand heel raar snurken of last hebben van z´n maag….bleek een kalf te zijn dat de hut was binnengeslopen….en nog even later…plets plets, pppppssssssssssssssjjjjjjjjjjj, psssjjjjjjjjj; pipi en kaka van de koe in de hut. Toen moest ze buiten, de lol was eraf. Hevige nacht….´t was nog niet gedaan….ons Nickje had z´n hangmat verhangen en knopen leggen kan hij blijkbaar niet echt goed (heeft ook niet in de scouts gezeten, maar in de Chiro). Dus eindelijk wat rust in de hut…..nee, krak, boem, patat, knots….aaaaaaaaaaaaaaaaiii, ons Nickje tegen de grond. De moeite….
Alle foto´s: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157600073588807/

Samaipata - Santa Cruz (Bolivia)

07/04/07 - 09/04/07

Normaalgezien hadden we een nachtbus waar de zetels weer helemaal plat konden, daar hadden we ook voor betaald. Maar ter plaatste, bleek het de meest triestige bus te zijn die er bestaat in Bolivia. Dus ben ik daar in een Spaanse colère gevlogen tegen den buspipo, maar met m´n 5 woorden spaans die ik ken, was de discussie snel afgelopen. Gewoon mee de overvolle bus op, geen geld terug….dik in ´t zak gezet.
Uiteindelijk viel de rit redelijk mee en zijn we om 04u30 ´s nachts dedropt in Samaipata, zo´n 120 km voor Santa Cruz. Op dat uur moet je natuurlijk niet meer aankloppen om een bedje te vinden, dus noodgedwongen zijn we voor een paar uurkes Nick en Leen de Clochards geweest. Slapen op ´t straat valt best mee, ´s morgens hadden we direct Bolviaanse vriendjes die ons uit meedelijden zelf lekkere empanadas bezorgden.
Samaipata is helemaal omgeven door groen regenwoud, nl. Het Parc Nacionale Omboro, vol met vlinders, vogels en ander gevaarlijk wild. Dat hebben we dan ook weer van dichtbiij gaan bezien met enkele andere toeristen. Zo hebben we kennis gemaakt met een Zweeds koppel dat net een kindje hadden geadopteerd. Een pracht van een Nelly, zo lief en schattig. Met hen zijn we dan verder getrokken naar Santa Cruz waar we een nachtje bij hen in hun luxe hotel mochten overnachten. Echt de moeite om te horen hoe heel de adoptieprocedure verloopt en te zien hoe gelukkig zij nu zijn.
Na enkele uurtjes te plonsen in hun zwembad, zijn we met ons 2tjes naar de Chinees gaan eten, wat mega was. Die kan zeker tippen aan de Chinees van Sint Niklaas. (´t was wel geen kreeft).
Slapen bij de Zweden om om 03u ´s nachts de taxi te nemen naar de luchthaven, jaja want we vliegen naar Brasil….

Uyuni - Potosi - Sucre (Bolivia)

02/03/07 - 07/04/07


Na onze vermoeiende jeeptrip, hadden we er een paar rustigere dagen opzitten. Van stadje naar stadje, op ‘t gemakske van de één gammelbus naar de andere.
Zo zijn we vanuit Uyuni verder doorgetrokken naar Potosi, het hoogstgelegen stadje van de hele wereld nl. 4070m. Heel rustig en gezellig en maakt deel uit van UNESCO Werelderfgoed. Is gekend om z’n zilvermijnen, die we dan ook zijn gaan bezoeken. Amai ze.....kinderarbeid bestaat dus echt nog wel, 12 jarigen die daar hard labeur verrichten, is daar de normaalste zaak. Heel primitieve toestanden, geen ISO normen....en verdienen wel 3,5 euro per dag. Wij hebben dus echt niet te klagen!
Verder hebben we in Potosi nog lekker gegeten en gedronken voor geen geld, en dan is het echt feest natuurlijk. Fondue met een literke plaatselijke cocktail voor 10 euro.
Van Potosi naar Sucre, de hoofdstad van Bolivia en ook deeluitmakend van UNESCO Werelderfgoed. Witte koloniale gebouwen tegen de bergflanken, veel cathedralen, kerken, pleintjes, verder niet veel grootste activiteit te beleven buiten lekker en goedkoop eten. Wel zijn we iets buiten de stad naar echte voetafdrukken van dinosaurusen gaan kijken. Blijkbaar bevinden zich hier de meeste afdrukken. Wist eigenlijk heel weinig over die beesten maar weet nu dat den Trex de gevaarlijkste ooit was.
Bolivia is toch wat apparter dat Argentinië en Chili. We zijn nu toch wel af en toe gechoqueerd van wat we allemaal zien. Tijdens de bustrip van Uyuni naar Potosi zagen we een vrouw haar kind slaan met een broeksriem. Verder passeerden we een wei met hinkende ezels omdat hun poten waren samengebonden. En zagen in het centrum van Sucre een oud Boliviaans madammeke op haar hurkje een goed kakske doen.
En zo gaat onze trip verder....met de bus naar Santa Cruz….15 uur onderweg.

03 april 2007

Jeeptrip naar Salar de Uyuni (Bolivia)

31/03/07 - 03/04/07


Na een rustige week op Paaseiland, waren we weer helemaal fit om er terug stevig in te vliegen…..terug naar de woestijn in San Pedro de Atacama om vandaar uit met jeeps door het woeste landschap naar Bolivia te trekken.
Met 6 man hobbeldebobbel, knots, boem, pats een nieuw land binnen. Met een 3 daagse trip zijn we langsheen vulkanen, lagunes in verschillende geuren en kleuren, geysers, flamingo’s en nog meer van dat moois gereden en dit op een hoogte tusssen de 4500 en 5000 m. Dat voelt heel raar aan, alles wat je doet is een mega inspanning! De eerste dag hebben we afgesloten aan aan Laguna Colorado op 4600 m. Waar ‘s avonds ons goed geamusseerd hebben met het spelen van UNO. De nacht zelf was ijskoud en iedereen voelde de hoogte in z’n hoofd.
De tweede dag om 08u in de jeep op weg naar de volgende lagunes en vulkanen, maar deze keer was het een echte vermoeiende rit….er kwam geen einde aan en je moet weten dat het enkel ruwe zandwegen zijn, gene E17. Om 17u aangekomen aan de Salar de Uyuni, de hoogste en grootste zoutvlakte van de wereld met een oppervlakte van 12000 m2. Een mooie volle maan werd weerspiegeld op de vlakte, maar nadien een hevig onweer.
Dag 3 met de jeep de oneindige zoutvlakte op, het weer was gelukkig beter maar er bleven wat wolkjes hangen. Zoals iedereen die op de zoutvlakte staat, hebben we natuurlijk ook de nodige onnozele foto’s gemaakt, want dat hoort erbij!
En zo zijn we gepekeld toegekomen in het dorpje Uyuni waar we ons al laten gaan hebben in souvenirwinkeltjes. Alles is hier zo goedkoop…onze koopkriebel is wakker geworden.
Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157600044434998/

Rapa Nui – Isla De Pascua – Easter Island – Paaseiland

21/03/07 – 29/03/07

Bloggerdebloggerdeblog……Hier zijn we weer.
Om van iedereen zijn gezaag vanaf te zijn, zullen we jullie niet langer meer in spanning houden…..
Ja, wat doe je zoal rond deze tijd van het jaar? Paaseikes eten, op paashazen jagen of zoals wij naar Paaseiland vliegen. Ne mens verdient al ne keer wat rust op zo’n idyllisch eilandje, midden in de Stille Oceaan, ver weg (4000 km) van de bewoonde wereld.
Na al onze wilde avonturen van de afgelopen weken hebben we het vliegtuig genomen vanuit Calama (N-Chili) richting Santiago en vandaar naar Paaseiland. Een luxe vliegtuig waar we rijkelijk met Chileense wijn werden bediend en zo werd het een zeer plezante vlucht…niet moeilijk om je dat in te beelden….oléoléhuplaké
Landen op Rapa Nui (=Paaseiland) is ook een ganse belevenis. Een eilandje van 17km doorsnede, dan moet je als piloot goed mikken want anders is het zwemmekezwem…..
Goed geland en dan overvalt het zwoele je onmiddellijk. Iedereen krijgt een bloemekeskrans om als welkomstcadeautje. Uitgezonderd Leen Devillé en Nick Van Raemdonck, want ons Nickje had geen geduld te wachten tot wanneer de Franse Bond Van De Gepensioneerden hun bloemekeskrans over hunne “permanent” kregen.
Aangekomen op camping Minihoa, zonder bloemekeskrans weliswaar, waren we direct in flipflopstemming. Gezellig sfeertje, aan het water, golven die neerslaan op de rotsen….super. Een mooi plekje uitgekozen voor de tent en dan lekker frisse Pisco Sour drinken. Wat wil ne mens zoal meer?
We hebben er snel leuke Chilenen, Francaisekes, spleetoogskes leren kennen, wat die week extra speciaal maakte.
Jullie moeten echt niet denken dat we daar op ons tam gat gezeten hebben (hè Liesbethje). We hebben een scooterke gehuurd om heel de week 2x2 het eiland te verkennen. Nick als piloot, is gewoon doel voor ogen, weg of geen weg, vulkaan of gene vulkaan…..overal zijn we opgereden en zo het eiland verkend. De scooter heeft m.a.w. gediend en hebben er natuurlijk weer alles uitgehaald.
Op dat eiland hangt er heel wat cultuur rond, waar zelfs nog maar heel weinig van geweten is. Maar wat het eiland typeert, zijn de Moai’s, dat zijn gigantische beelden gemaakt uit vulkanische steen en zouden een beschermende functie gehad hebben. Heel Rapa Nui staat vol, echt mysterieus. Dus van de ene Moai naar de andere Moai op onze scooter….puur cultuur!
En dan heb je de Rapa Nui bevolking zelf, die er nog lekker ruig uitzien, toch wat de mannen betreft! In hun bloot bovenlijf, bruin en pezig zie je ze op hun paard zonder zadel voorbij galopperen,….grrrrr… En dan wat de vrouwen betreft (volgens Nick): lekkere zwoele dames, lange zwarte haren met een bloem erin, prachtig lichaam….miauwwwkes.
En nu toch wel het hoogtepunt van de week….wat is er romantischer dan trouwen op Paaseiland? Allemaal nieuwe vrienden, een feestje waar er speciaal voor jou lekker eten wordt voorzien, een locaal Rapa Nui bandje dat voor de juiste sfeermuziek zorgt….jaja…het overkwam ons. Jullie mogen het allemaal weten…...................
dat Chileens koppel dat we daar ontmoet hebben, zijn dus op Paaseiland in het geheim getrouwd met ons, de Francaisekes en spleetoog Sook with brother als genodigden. De max van een feestje met heel veel lekkere drankjes!
Buiten feesten en cultuur mag er weer wat eten zijn. Rapa Nui zo ver van de bewoonde wereld maakt dat eigenlijk al het eten ter plaatse zeer duur is, echt niet fijn voor lekkerbekken als ons. Maar in al dat water rondom zitten natuurlijk veel viskes, en da lusten de Nick en de Leen ook al ne keer geire. Nick had die locals al goed bezig gezien hoe zij aan ‘t vissen waren ….volgens Nick hadden ze op 5 minuten wel 20 vissen gevangen….kan niet moeilijk zijn. Hup, wij de scooter op naar de winkel om vishaakjes en visdraad en 10 minuten later mijn Nickje als nen echte Rapa Nui-er aan ‘t vissen. Een half uur later……geen enkel viske, nada…triestig. Ander plan dan maar…. naar de haven waar we de vissers al reuze tonijnen hadden zien binnenbrengen en zo’n stukske tonijn kan ook wel smaken. ‘t probleem daar was dan weer dat je de ganse vis moest kopen en eerlijk gezegd, zo nen honger hadden we ook niet om even 35 kg binnen te spelen. Maar zoals we zijn, opgeven kennen we niet en ondertussen hadden onze vriendjes van de camping ook al goesting gekregen. Dus met de hele bende naar de haven waar onze Chileense vrienden met de vissers zijn gaan negocieren om toch een stukske van 5 kilo te verkopen. Ondertussen kregen wij animatie van enkele reuze waterschildpadden die af en toe hun kopke boven kwamen steken. Eind goed al goed, ‘s avonds met z’n allen lekkere rauwe tonijn onder de vorm van sushi en sashimi’s. zaaalig!
Jullie zien, weer een fantastische week beleefd en met een voldaan gevoel konden we Rapa Nui verlaten.
Aan de incheck merkte we echter dat onze vlucht naar Santiago 2 uur vertraging had, waardoor onze verbinding van Santiago naar Calama niet meer mogelijk was. Wat maakte dat we een nachtje in Santiago moesten doorbrengen, maar dat werd snel geregeld door de luchtvaartmaatschappij….na een weekske kamperen ....wij richting het Sheraton Hotel in Santiago. Onze rugzak werd voor ons naar onze luxe kamer gedragen zodat wij ondertussen nog snel naar het restaurant konden op onze sandalen om ne chique diner binnen te spelen…..reizen kan toch zo vermoeiend zijn….! Geeuw