Sylvie geland in Bangkok

Bangkok (Thailand)

20/11/07 - 26/11/07

Jiepieeeeeeeee.....het vuile India achter ons gelaten!!!!
We waren zo blij dat we zelfs een paar uurtjes te vroeg richting luchthaven waren getrokken met het idee om ons te laten verwennen met alles wat je in de leuke luchthaven winkeltjes kan krijgen. Maar was dat een dikke tegenvaller: een ongestructureerde, vuile luchthaven met 2 winkeltjes en een vies, duur sandwichkraam. En zo hebben we ons nog eens kunnen laten gaan in een laatste keer zagen en kakken op de kak-Indiers.
Dan een leuke vlucht met alles erop en eraan (tandenborsteltjes, kousen, dekentje, rode wijn, whiskey cola,.......) kortom een nieuwe perfecte start!
Bangkok, zalig........luxe, proper, geen gezaag en fantastische shoppaleizen! Wat moet ne mens nog meer hebben??? aaah ja, een proper hotelleke met zwembadje, was dan ook heel snel geregeld!
Met de spleetoogjes hebben wij helemaal geen last, en dat is een serieuze meevaller.
Dus Bangkok hebben we volledig op ons gemakske gaan verkennen zonder iemand ne Lonely Planet tegen zijne kop te smijten. Onze voorkeur ging deze keer uit naar puur shoppen en voor de verandering weeral lekker eten. Van het ene shoppingscenter en sushirestaurant naar het andere, en zo waren de eerste dagen goed gevuld.
Nog een beetje cultuur opgedaan door een bezoekje te brengen aan het Grand Palace en de Emerald Buddha, veel glitter en goud en bellekes, de moeite en zeker een van de mooiste tempels die we al gezien hebben.
's avonds hebben we ons ook nog bezig gehouden met zwaar culturele activiteiten en een bezoekje gebracht aan de Thaise hoerenbuurt, waar Nick snel een menu onder zijne neus geschoven kreeg en de keuze had uit verschillende masseusekes en allemaal met Happy Ending en als hij daar geen zin in had, mocht hij for free de pingpong of bananenshow meemaken ! Klinkt alleszins gezond!
Nog een leuke afsluiter was het Krathong Festival in Thailand, volle maan en overal kleine bootjes gemaakt uit bananenbladen met kaarsjes die op elk riviertje, watertje, zwembad aan het drijven waren. Zo kan je zelf je bootje op het water laten en zou de eeuwige liefde beloven. En moets je nu pech hebben dan zal je de eeuwige liefde zeker vinden in een volgend leven. Dus wij vonden dat zeker geen slechte investering, en hebben ons direct een fel bootje aangeschaft met vlag en al. Die stond dan ook wel heel snel in vuur en vlam.....zegt genoeg over ons dus!
Laatste dag Bangkok, een speciaal dagske want we hebben bezoek van Sylvie........die helemaal overgevlogen is uit het koude, natte Belgie om samen 3 weekjes te genieten van het luilekker leven in Vietnam!!!!

Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157603326318230/

Goa (India)

05/11/07 - 17/11/07

Vanuit Agra hebben we de trein genomen naar Delhi met 3 uur vertraging om zo om 02u 's nachts aan te komen in een zogezegd beter hotelleke. Een vuile kamer, stinken naar de white spirit, om dan na 5 uur slaap met hoofdpijn op te staan en toch heel blij te zijn. 5 november was een echte feestdag, weg uit het drukke gedoe en op weg naar betere oorden.

Goa here we come......

Arambol is een klein dorpje in het Noorden van Goa met gezellige barrekes en restaurantjes, heel relax, de plaats waar we moesten zijn. Na 12 dagen waren we het er nog niet beu, genieten van de dagelijkse zonsondergang, cocktails, people watching, verjaarde hippies die nog ne keer graag stoned rondlopen,....

Niets stress, alleen op tijd ons ne keer insmeren!

Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157603231817866/

Agra (India)

03/11/07 - 05/11/07

Vanuit Varanasi hebben we de nachttrein genomen naar Agra. Eerst een paar uren vertraging en dan konden we gezellig met z'n allen op een harde bank de nacht doorbrengen op weg naar de Taj Mahal.

Op het eerste zicht leek Agra toch al wat rustiger dan Varanasi, niet te veel gezaag en minder druk in het algemeen.

Een bezoek aan de Taj Mahal kon er niet aan ontbreken, alleen jammer dat we geen helder weer hadden wat niet de waaaaaauw foto's opleverde.... Maar al bij al, het blijft een zeer indrukwekkend gebouw en ook de moeite om wat rond te kijken en iedereen wat bezig te zien.

Dan een taxiritje met de motorrikshaw richting centrum, waar we graag lekker Indisch wilden eten....maar onze taxichauffeur dropte ons gewoon aan een van z'n winkels in plaats van het gevraagde centrum...en toen zijn we maar naar een internet cafe getrokken en een vluchtje gaan boeken naar GOA....strand, zon en hopelijk geen gezeik meer.

Dus volgende dag de trein op naar Delhi (met 3 uur vertraging) om daar in een rot mufkot te slapen en de dag nadien joepieeeeeeeee een vlucht te nemen naar het mooie, rustige GOA.

Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157603003501115/

Varanasi (India)

29/10/07 - 02/11/07

Een onvergetelijke grensovergang van Nepal naar India. Na 5 verschillende bussen geraakten we uiteindelijk aan de grens met India. En dan volgde de eerste allesbelovende ontmoeting met India, een land waar we voor gewaarschuwd waren door zovelen. Een land waar je een serieuze liefde ofwel een serieus haatgevoel voor hebt. Bij mij was dit al zeer snel duidelijk na mijn eerste stap in India.....druk, druk, druk....gebel, getoeter, "sir, where are you going, sir", "sir, sir, money change, sir", "sir, sir, taxi, sir" very cheap price for you.....

En dan denk je, komaan relativeren, kan allemaal niet zo erg zijn, we hebben al zoveel gezien en gehoord....kalm en positief blijven.....niets aan de hand. Niets aan de hand voor 5 minuten en dan had ik het al zo hard op mijn zenuwen gekregen dat ik hoopte dat het de volgende dag beter zou gaan....want nu was ik juist wat moe en overhit van de lange busrit.

De eerste nacht hebben we doorgebracht in een smerig hotelleke vlak aan het station in Gorakpur, waar we de volgende ochtend de trein zouden nemen naar Varansi. Om 06u probeerden we dan heelhuids door het volk, de koeiestront, de koeien, geiten en andere viezigheid te geraken om zo ons zitje in de trein te bereiken. Daar word je dan verwelkomd door de gapende Indiers, die je uren kunnen bekijken alsof je een of ander marsmanneke bent.

Maar op een treinrit van 6 uren, leg je je daar wel weer bij neer. Aangekomen in Varansi overvalt je nogmaals de drukte, nu geen 10 man die rond je staat te roepen maar 20 man die je wel naar een of ander hotel willen brengen, overal behalve naar waar jij zelf wilt. Op dat moment was het al gekrakt bij mij, de sympathie voor India was over en wou al direct richting een internetcafe om een vluchtje naar kweetniewaar te boeken maar dat ik snel weg zou zijn uit dat land. Nick bleef lang kalm en kon er nog serieus mee lachen, al goed dat hij dat nog kon want zo zijn we toch in het centrum beland waar de hotels zich bevinden. Normaalgezien zoeken wij op ons gemakske een goed hotelleke, maar hier als vliegen op ne stront zullen ze je wel gidsen naar een of ander hotel van ne vriend, oom, zus, broer of zijn ze zelf wel den 'businessman' maar je weet op voorhand als ze met jou ene stap mee binnen in een of ander hotel zetten, stijgen de prijzen met 50 procent en verdienen zij een dikke commissie. Maar dat moet je eens proberen, alleen een hotel binnenstappen. Je mag hen duizend keer zeggen, ik wil niet dat je me volgt, ik kan het alleen, die mannen vegen hier serieus hun voeten aan en je hebt het gewoon vlaggen. En dat is iets waar ik van geen kanten tegen kan en de voor de rest kalme Nick, is dan ook efkes ontploft.

Maar nu eens to the point: Varanasi:

Varanasi, de heilige stad bij uitstek voor de Hindu's, hier loopt de heilige Ganges waar er dagelijks honderden Pelgrims een badje komen nemen om al hun zonden weg te spoelen. Dus als ge weet dat elke Indier je in het zak zet, dan weet je dat die rivier overvol zit. Dat wassen gebeurt dan ook weer met de nodige rituelen, je ziet ze zelfs een slokje nemen, dit tussen de waterbuffels die ook heilig zitten te baden, de honden die vanalles uit het water aan het vissen zijn en tussen de lijken die voor je neus voorbij dobberen. Want voor die Hindu's is Varanasi ook de beste plaats om te sterven aan dat heilige water, dus van over heel het land komen ze naar daar om hun laatste dagen door te brengen en als ze dood zijn worden ze dan ook daar verbrand.

Nu zou je denken dat zo'n verbrandingsritueel mooi en respectvol zou zijn. Maar dit is toch wel de moeite, eigenlijk haast niet mogelijk om onder woorden te brengen van wat je daar allemaal ziet en ruikt. Je hebt verschillende brandplatforms van laag naar hoog en op een van deze platforms wordt je lichaam verbrand naargelang tot welke caste je hoort. Het lijk wordt op bamboestokken in doeken gewikkeld naar de Ganges gebracht waar dat het eerst een dipje krijgt. Ondertussen heeft de familie al een stapel hout aangekocht, net genoeg om het lijk verbrand te krijgen wat een 3 uur zou duren. De stapel hout ligt klaar en de mannelijke familieleden mogen dan het lijk op den hoop smijten. Vrouwen zijn hier niet toegelaten omdat zij veel te veel zouden wenen en tranen zorgen ervoor dat de ziel niet weg kan, dus er komen geen vrouwen en tranen aan te pas. Ondertussen wordt het vuur aangestoken en zie je de lijken (200 lijken per dag) stillekesaan opgebrand geraken. Wanneer de 3 uren verstreken zijn, zal iemand van de familie nog een stukje overschot oprapen uit de hete kolen, namelijk het bekken en staartbeen en wat wij hebben gezien hangt daar nog wel wat meer aan, en dat stuk wordt dan in de Ganges gesmeten zodat de ziel volledig weg kan. Maar dan zie je plots ne schurfthond met ne ruggegraat uit het water komen en lekker knabbelend zijn stukske vlees opknabbelen met het bijhorende gekraak van bot dat verpulverd wordt. Taferelen dat zo ongelovelijk zijn....

Zwangere vrouwen, Holy Mens, mensen die gestorven zijn door slangebeten, melaatsen die worden niet verbrand maar gewoon in de rivier gesmeten. En zo zijn we op een morgend gezellig gaan varen op de Ganges en ons bootje botste tegen ne "snake men", allemaal geen probeleem voor die mannen.

Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157602896147205/

Chitwan National Park (Nepal)

27/10/07 - 29/10/07

Zoals gezegd, hebben we de afgelopen dagen nog maar weinig actief uitgespookt.
Dankzij de Nepalese bureaucratie hebben we nogmaals 5 dagen gespendeerd in Kathmandu om hier ons Indisch visum te regelen.
Van hieruit hebben we een busritje genomen naar het Chitwan National Park waar er toch wel wat wildlive zou te zien zijn. Met een toeristisch olifantenritje zijn we het park in getrokken en merkten al snel een wilde kip op,een wild zwijn, een neushoorn wat wel de moeite vonden en nog een hertje en onze safari zat erop.
Verder wat luieren, mee de olifantjes wassen, boekje lezen en nog wat genieten van de laatste rust vooraleer we ons richting India begeven.....

Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157602840398037/