24/09/07 - 27/09/07Zoals jullie ondertussen al weten, zijn we in Tibet beland. Tibet maakt deel uit van China en alles wordt hier mooi gecontroleerd door de Chinese overheid zodanig het niet evident is om individueel rond te reizen. Om hier rond te reizen heb je verschillende permits nodig die op regelmatige tijdstippen overal gecontroleerd kunnen worden. Het nadeel is dat je op die manier bijna verplicht bent om al je uitstapjes te boeken met een reisbureautje wat alles weer heel duur maakt en heel onaantrekkelijk om steeds tussen een horde toeristen te zitten. Het controleren gaat ook nog verder dan enkel je permits, het internetgebruik wordt hier ook streng bewaakt waardoor je sommige zaken zelfs niet terug vindt op google. Zelfs onze eigen blog kunnen we niet bekijken, we kunnen alleen via een omweggetje een post doen en verder niets. Zo zullen we nog wat nieuwsgierig mogen blijven wachten om al jullie reacties te kunnen lezen en dit zal waarschijnlijk pas in Nepal gebeuren.
Maar voor ons blijft spanning belangrijk en daarom zijn we toch maar met ons tweetjes op de locale bus gesprongen richting het Ganden klooster. Ganden ligt op 4500 meter, een mooi klooster waar elke morgen pelgrims naar toe trekken om hun gebedjes en hun pelgrimtochtje rond het klooster te brengen. Zo arriveerden we samen met hen daar om een uur of 8 en zagen hoe zij met veel overgave hun geloof betuigden. Wij zelf kregen er kippenvel van omdat dit echt zeer speciaal is, de gebedsvlagjes die ze omhoog hangen, gebeden die op gekleurde papiertjes staan en die ze al zingend de lucht insmijten, allerlei geurtjes van wierrook die ze laten branden, een tochtje rond het klooster waarbij ze door elke spleet in een rots kruipen, jong en oud doen dit met de glimlach op hun gezicht.
Na heel dit spectacel te hebben meegemaakt, hebben we het dagje of twee aclimatiseren overgeslagen (tijdverspilling) en zijn aan onze 4 daagse trektocht begonnen richting het Samye klooster. Deze trektocht staat bekend als een van de mooiste van Tibet en als een mooie pelgrimstocht en nu ook als een niet te vergeten verjaardagscadeautje voor Nick! Na een paar uur wandelen kwamen we al uitgeput aan in het eerste dorpje Hepu. Het is toch niet zo gezond om je niet aan de hoogte aan te passen waardoor elke stap super vermoeiend is en je constant hapt naar een beetje zuurstof. In Hepu werden we aangesproken door een boer die ons aanbood de tocht samen met een Yak verder te zetten die onze rugzakken zou dragen. Na wat overleg hebben we besloten hier op in te gaan want het zou nog heel zwaar worden. Zo werden we eerst nog bij ons boerke thuis uitgenodigd om "lekkere" Yakbutter tea te drinken en hierbij nog een lekker yak-meel-balleke. En met dit op ons maagske konden we samen met hem en onze yak, wat uiteindelijk nen ezel bleek te zijn, onze tocht voor nog een paar uur verder zetten.
Nick met zijn 26 jaartjes was dood, ik met mijn wat meer jaartjes was half dood en ons boerke stond nog te zingen en te dansen.
De volgende morgen met 12 uur slaap erop en barstende koppijn, konden we pas aan het echte werk beginnen en dat was een serieuze klim waarbij we een pas van 5250 meter over moesten. Na deze dag waren we allebei dood, wel voldaan van wat we hadden gedaan en konden zo weer gaan slapen voor een uurke of 12. Ons boerke zat nog steeds vol energie en was weeral zingend en dansend den berg opgelopen.
Dag 3: nu begonnen we stilaan gewoon te geraken aan de hoogte, nog eens een paske doen van 5100 meter stelde al niets meer voor (kuchkuch), maar het plezante was dat we sindsdien ook weer mochten dalen. Het klimmen zat erop en nu konden we stilaan uitbollen naar de volgende kampplaats. 's Ochtends hadden we een groepje van 10 jonge pelgrims ontmoet die ergens van China vertrokken waren en nog veel verder door gingen trekken dan wij, ook zij konden nog steeds lachen, hadden plastiek sloefkes aan en loopten de bergen op en af zonder problemen.
Na nog een dagje dalen, kwamen we na 4 dagen stappen, 80 km verder aan in het dorpje Samye waar het eerste Tibetaans klooster zich bevindt. Voor ons was dit echt feest want we hadden het overleefd en zijn dit dan 's avonds ook gaan vieren met een heerlijke maaltijd en een warme douche.
En nog eens een dikke Hiephiephoera voor Nickje!!!!
1 opmerking:
Vraagje?
Datgene wat er in dat gamelleke lag dat was zeker welal eens geëten?
Hmm lekker, de pa
Een reactie posten