02/10/07 - 06/10/07 Met een serieuze koortsblaas, overgehouden aan het Nam-tso lake, was mijn uiterlijk perfect om lekker illegaal door Tibet te reizen. Voor ons geen dure jeeptrip om tot aan de Nepaleese grens te geraken, gewoon lokaal transport en duim omhoog.
Zo zijn we om 8u30 's morgens vertrokken in Lhasa richting Shygatse met de lokale bus en dit al zonder enige problemen. De chauffeur durfde ons een ticket verkopen, de politiecontroles waren ook niet zo ernstig en lieten ons vlotjes passeren. Volgens de Lonely Planet zou het vanaf Shygatse moeilijker worden om onafhankelijk te reizen en zou je daar een permit moeten regelen om je weg verder te zetten richting het westen. Pech voor ons want nu wou het bureautje ons geen permit meer geven naar aanleiding van 2 Amerikanen die in mei op de everest de Chineese vlag in de fik hebben gestoken met de rede FREE TIBET. Sindsdien meer controles en blijkbaar onmogelijk om een permit te krijgen. Terugkeren naar Lhasa om een jeepke te regelen zagen we zeker niet zitten dus nog eens proberen om een lokale bus te arrangeren deze keer richting Shegar, een uitvalsdorpje om tot aan het base camp van de everest te geraken. Plots wou niemand ons nog helpen met te vertellen welke bus en om hoe laat de bus zou vertrekken. Maar na lang wachten en volhouden dat we toch de bus wilden nemen, konden ze ons plots toch een ticketje verkopen voor veel te veel geld tot aan de Nepaleese grens waar we helemaal nog niet moesten zijn. Geen gezeur geen gezaag, wij de bus op en na een paar uurtjes aangekomen in Shegar. Nu werd het nog wat moeilijker want geen enkel buske rijdt door tot het base camp, dus werd het liften en hopen op een jeep die niet vol toeristen zat en die ons toch een lift wilden geven. Na een uurke wachten konden we mee met een Chinees koppel waarvan hun chauffeur 40 eurookes vroeg om ons mee te nemen. 40 eurookes is nog steeds beter dan de 400 euro die je normaal betaalt om met de jeep van Lhasa tot aan de grens te geraken. Uiteindelijk waren dit heel vriendelijke gezellige mensen die ons door de volgende politie check geloosd hebben. Zij werkte als seismologe, hij deed wetenschappelijk onderzoek in het weerstation aan de everst. Dus kregen we van hen een gratis bezoekje aan het weerstation en de lift tot aan het base camp. En wat hadden wij een geluk..........de everest was prachtig zichtbaar, geen wolkje, een mooie zonsondergang en een koude nacht. De volgende morgen hebben we nog een mooie wandeling gemaakt, hadden eigenlijk graag tot aan de voet van de Everest geraakt maar ook dit is verboden en hier staan serieuze boetes op.....dus heb ik Nick moeten tegen houden en zijn we als brave burgers terug getrokken naar het base camp.
Met een voldaan gevoel konden we onze duim weer omhoog steken en hopen op een lift, ook nu was het lot ons weer gunstig en kregen snel een lift van een Amerikaans koppel die geld genoeg hadden en ons een lift gaven in ruil voor enkele duidelijke everest foto's. Mooie deal en na een paar uurtjes konden we zo weer verder liften naar het volgende dorp Tingri. 2 grappige Tibetanen wilden ons graag helpen voor 10 euro. Zij gelukkig, wij gelukkig en na een uurtje konden we weeral een nieuw stadje verkennen.
De volgende morgen: laatste dag Tibet was volgens ons aangebroken, maar na 4 uur wachten op een lift konden we die gedachte ook al uit ons hoofd zetten.....geen auto die passeerde richting grens en als er al eens ene aankwam, zat die vol toeristen of waren het chauffeurs die graag veel centjes van ons kregen. Maar toch plots uit het niets kwam er een eenzame Chinees aangereden in een nieuwe 4x4, met een schoon muziekske op nl de soundtrack van de Himalaya film en deze mens zag het volledig zitten om ons tot aan de grens te brengen. Deze rit was een van de prachtigste en meest spectaculaire ritten die we ooit al gedaan hebben.
En zo werd het 6 oktober, de verjaardag van ons mama en de dag dat we eindelijk de grens konden oversteken, zonder nog gevraagd te worden naar onze permit. Aangekomen in het zeer verwelkomende Nepal, konden we de bus op voor nog eens 6 uurtjes maar werden dan weer beloond met een heerlijke douche en maaltijd in het zeer gaotische Kathmandu.
En omdat ik ons mama nog niet echt gehoord heb, wil ik haar nog een heel dikke proficiat wensen met haar 35ste verjaardag en kijk al uit naar den diner.
Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157602304193161/
Zo zijn we om 8u30 's morgens vertrokken in Lhasa richting Shygatse met de lokale bus en dit al zonder enige problemen. De chauffeur durfde ons een ticket verkopen, de politiecontroles waren ook niet zo ernstig en lieten ons vlotjes passeren. Volgens de Lonely Planet zou het vanaf Shygatse moeilijker worden om onafhankelijk te reizen en zou je daar een permit moeten regelen om je weg verder te zetten richting het westen. Pech voor ons want nu wou het bureautje ons geen permit meer geven naar aanleiding van 2 Amerikanen die in mei op de everest de Chineese vlag in de fik hebben gestoken met de rede FREE TIBET. Sindsdien meer controles en blijkbaar onmogelijk om een permit te krijgen. Terugkeren naar Lhasa om een jeepke te regelen zagen we zeker niet zitten dus nog eens proberen om een lokale bus te arrangeren deze keer richting Shegar, een uitvalsdorpje om tot aan het base camp van de everest te geraken. Plots wou niemand ons nog helpen met te vertellen welke bus en om hoe laat de bus zou vertrekken. Maar na lang wachten en volhouden dat we toch de bus wilden nemen, konden ze ons plots toch een ticketje verkopen voor veel te veel geld tot aan de Nepaleese grens waar we helemaal nog niet moesten zijn. Geen gezeur geen gezaag, wij de bus op en na een paar uurtjes aangekomen in Shegar. Nu werd het nog wat moeilijker want geen enkel buske rijdt door tot het base camp, dus werd het liften en hopen op een jeep die niet vol toeristen zat en die ons toch een lift wilden geven. Na een uurke wachten konden we mee met een Chinees koppel waarvan hun chauffeur 40 eurookes vroeg om ons mee te nemen. 40 eurookes is nog steeds beter dan de 400 euro die je normaal betaalt om met de jeep van Lhasa tot aan de grens te geraken. Uiteindelijk waren dit heel vriendelijke gezellige mensen die ons door de volgende politie check geloosd hebben. Zij werkte als seismologe, hij deed wetenschappelijk onderzoek in het weerstation aan de everst. Dus kregen we van hen een gratis bezoekje aan het weerstation en de lift tot aan het base camp. En wat hadden wij een geluk..........de everest was prachtig zichtbaar, geen wolkje, een mooie zonsondergang en een koude nacht. De volgende morgen hebben we nog een mooie wandeling gemaakt, hadden eigenlijk graag tot aan de voet van de Everest geraakt maar ook dit is verboden en hier staan serieuze boetes op.....dus heb ik Nick moeten tegen houden en zijn we als brave burgers terug getrokken naar het base camp.
Met een voldaan gevoel konden we onze duim weer omhoog steken en hopen op een lift, ook nu was het lot ons weer gunstig en kregen snel een lift van een Amerikaans koppel die geld genoeg hadden en ons een lift gaven in ruil voor enkele duidelijke everest foto's. Mooie deal en na een paar uurtjes konden we zo weer verder liften naar het volgende dorp Tingri. 2 grappige Tibetanen wilden ons graag helpen voor 10 euro. Zij gelukkig, wij gelukkig en na een uurtje konden we weeral een nieuw stadje verkennen.
De volgende morgen: laatste dag Tibet was volgens ons aangebroken, maar na 4 uur wachten op een lift konden we die gedachte ook al uit ons hoofd zetten.....geen auto die passeerde richting grens en als er al eens ene aankwam, zat die vol toeristen of waren het chauffeurs die graag veel centjes van ons kregen. Maar toch plots uit het niets kwam er een eenzame Chinees aangereden in een nieuwe 4x4, met een schoon muziekske op nl de soundtrack van de Himalaya film en deze mens zag het volledig zitten om ons tot aan de grens te brengen. Deze rit was een van de prachtigste en meest spectaculaire ritten die we ooit al gedaan hebben.
En zo werd het 6 oktober, de verjaardag van ons mama en de dag dat we eindelijk de grens konden oversteken, zonder nog gevraagd te worden naar onze permit. Aangekomen in het zeer verwelkomende Nepal, konden we de bus op voor nog eens 6 uurtjes maar werden dan weer beloond met een heerlijke douche en maaltijd in het zeer gaotische Kathmandu.
En omdat ik ons mama nog niet echt gehoord heb, wil ik haar nog een heel dikke proficiat wensen met haar 35ste verjaardag en kijk al uit naar den diner.
Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157602304193161/
3 opmerkingen:
Ik verschiet van jullie dat je dat heuveltje niet beklommen hebt.
Het zou een goeie training geweest zijn tegen dat je terug omhoog moet op de kraan.
gr Pa
Hey avonturiers, jullie lijken de time off your life te hebben, groot gelijk, LIVE LIFE hé. Zal zeker komen op de foto voorstelling van jullie reis als je terug bent :) have fun Luc (keep me update)en als ik hier iets moet doen laat je het maar weten.
Awel leven jullie nog??? Tis hier al een paar weken stillekes aan de overkant... we are waiting ...
Parisienneke
Een reactie posten