Varanasi (India)

29/10/07 - 02/11/07

Een onvergetelijke grensovergang van Nepal naar India. Na 5 verschillende bussen geraakten we uiteindelijk aan de grens met India. En dan volgde de eerste allesbelovende ontmoeting met India, een land waar we voor gewaarschuwd waren door zovelen. Een land waar je een serieuze liefde ofwel een serieus haatgevoel voor hebt. Bij mij was dit al zeer snel duidelijk na mijn eerste stap in India.....druk, druk, druk....gebel, getoeter, "sir, where are you going, sir", "sir, sir, money change, sir", "sir, sir, taxi, sir" very cheap price for you.....

En dan denk je, komaan relativeren, kan allemaal niet zo erg zijn, we hebben al zoveel gezien en gehoord....kalm en positief blijven.....niets aan de hand. Niets aan de hand voor 5 minuten en dan had ik het al zo hard op mijn zenuwen gekregen dat ik hoopte dat het de volgende dag beter zou gaan....want nu was ik juist wat moe en overhit van de lange busrit.

De eerste nacht hebben we doorgebracht in een smerig hotelleke vlak aan het station in Gorakpur, waar we de volgende ochtend de trein zouden nemen naar Varansi. Om 06u probeerden we dan heelhuids door het volk, de koeiestront, de koeien, geiten en andere viezigheid te geraken om zo ons zitje in de trein te bereiken. Daar word je dan verwelkomd door de gapende Indiers, die je uren kunnen bekijken alsof je een of ander marsmanneke bent.

Maar op een treinrit van 6 uren, leg je je daar wel weer bij neer. Aangekomen in Varansi overvalt je nogmaals de drukte, nu geen 10 man die rond je staat te roepen maar 20 man die je wel naar een of ander hotel willen brengen, overal behalve naar waar jij zelf wilt. Op dat moment was het al gekrakt bij mij, de sympathie voor India was over en wou al direct richting een internetcafe om een vluchtje naar kweetniewaar te boeken maar dat ik snel weg zou zijn uit dat land. Nick bleef lang kalm en kon er nog serieus mee lachen, al goed dat hij dat nog kon want zo zijn we toch in het centrum beland waar de hotels zich bevinden. Normaalgezien zoeken wij op ons gemakske een goed hotelleke, maar hier als vliegen op ne stront zullen ze je wel gidsen naar een of ander hotel van ne vriend, oom, zus, broer of zijn ze zelf wel den 'businessman' maar je weet op voorhand als ze met jou ene stap mee binnen in een of ander hotel zetten, stijgen de prijzen met 50 procent en verdienen zij een dikke commissie. Maar dat moet je eens proberen, alleen een hotel binnenstappen. Je mag hen duizend keer zeggen, ik wil niet dat je me volgt, ik kan het alleen, die mannen vegen hier serieus hun voeten aan en je hebt het gewoon vlaggen. En dat is iets waar ik van geen kanten tegen kan en de voor de rest kalme Nick, is dan ook efkes ontploft.

Maar nu eens to the point: Varanasi:

Varanasi, de heilige stad bij uitstek voor de Hindu's, hier loopt de heilige Ganges waar er dagelijks honderden Pelgrims een badje komen nemen om al hun zonden weg te spoelen. Dus als ge weet dat elke Indier je in het zak zet, dan weet je dat die rivier overvol zit. Dat wassen gebeurt dan ook weer met de nodige rituelen, je ziet ze zelfs een slokje nemen, dit tussen de waterbuffels die ook heilig zitten te baden, de honden die vanalles uit het water aan het vissen zijn en tussen de lijken die voor je neus voorbij dobberen. Want voor die Hindu's is Varanasi ook de beste plaats om te sterven aan dat heilige water, dus van over heel het land komen ze naar daar om hun laatste dagen door te brengen en als ze dood zijn worden ze dan ook daar verbrand.

Nu zou je denken dat zo'n verbrandingsritueel mooi en respectvol zou zijn. Maar dit is toch wel de moeite, eigenlijk haast niet mogelijk om onder woorden te brengen van wat je daar allemaal ziet en ruikt. Je hebt verschillende brandplatforms van laag naar hoog en op een van deze platforms wordt je lichaam verbrand naargelang tot welke caste je hoort. Het lijk wordt op bamboestokken in doeken gewikkeld naar de Ganges gebracht waar dat het eerst een dipje krijgt. Ondertussen heeft de familie al een stapel hout aangekocht, net genoeg om het lijk verbrand te krijgen wat een 3 uur zou duren. De stapel hout ligt klaar en de mannelijke familieleden mogen dan het lijk op den hoop smijten. Vrouwen zijn hier niet toegelaten omdat zij veel te veel zouden wenen en tranen zorgen ervoor dat de ziel niet weg kan, dus er komen geen vrouwen en tranen aan te pas. Ondertussen wordt het vuur aangestoken en zie je de lijken (200 lijken per dag) stillekesaan opgebrand geraken. Wanneer de 3 uren verstreken zijn, zal iemand van de familie nog een stukje overschot oprapen uit de hete kolen, namelijk het bekken en staartbeen en wat wij hebben gezien hangt daar nog wel wat meer aan, en dat stuk wordt dan in de Ganges gesmeten zodat de ziel volledig weg kan. Maar dan zie je plots ne schurfthond met ne ruggegraat uit het water komen en lekker knabbelend zijn stukske vlees opknabbelen met het bijhorende gekraak van bot dat verpulverd wordt. Taferelen dat zo ongelovelijk zijn....

Zwangere vrouwen, Holy Mens, mensen die gestorven zijn door slangebeten, melaatsen die worden niet verbrand maar gewoon in de rivier gesmeten. En zo zijn we op een morgend gezellig gaan varen op de Ganges en ons bootje botste tegen ne "snake men", allemaal geen probeleem voor die mannen.

Alle foto's: http://www.flickr.com/photos/nickenleen/sets/72157602896147205/