21/03/07 – 29/03/07Bloggerdebloggerdeblog……Hier zijn we weer.
Om van iedereen zijn gezaag vanaf te zijn, zullen we jullie niet langer meer in spanning houden…..
Ja, wat doe je zoal rond deze tijd van het jaar? Paaseikes eten, op paashazen jagen of zoals wij naar Paaseiland vliegen. Ne mens verdient al ne keer wat rust op zo’n idyllisch eilandje, midden in de Stille Oceaan, ver weg (4000 km) van de bewoonde wereld.
Na al onze wilde avonturen van de afgelopen weken hebben we het vliegtuig genomen vanuit Calama (N-Chili) richting Santiago en vandaar naar Paaseiland. Een luxe vliegtuig waar we rijkelijk met Chileense wijn werden bediend en zo werd het een zeer plezante vlucht…niet moeilijk om je dat in te beelden….oléoléhuplaké
Landen op Rapa Nui (=Paaseiland) is ook een ganse belevenis. Een eilandje van 17km doorsnede, dan moet je als piloot goed mikken want anders is het zwemmekezwem…..
Goed geland en dan overvalt het zwoele je onmiddellijk. Iedereen krijgt een bloemekeskrans om als welkomstcadeautje. Uitgezonderd Leen Devillé en Nick Van Raemdonck, want ons Nickje had geen geduld te wachten tot wanneer de Franse Bond Van De Gepensioneerden hun bloemekeskrans over hunne “permanent” kregen.
Aangekomen op camping Minihoa, zonder bloemekeskrans weliswaar, waren we direct in flipflopstemming. Gezellig sfeertje, aan het water, golven die neerslaan op de rotsen….super. Een mooi plekje uitgekozen voor de tent en dan lekker frisse Pisco Sour drinken. Wat wil ne mens zoal meer?
We hebben er snel leuke Chilenen, Francaisekes, spleetoogskes leren kennen, wat die week extra speciaal maakte.
Jullie moeten echt niet denken dat we daar op ons tam gat gezeten hebben (hè Liesbethje). We hebben een scooterke gehuurd om heel de week 2x2 het eiland te verkennen. Nick als piloot, is gewoon doel voor ogen, weg of geen weg, vulkaan of gene vulkaan…..overal zijn we opgereden en zo het eiland verkend. De scooter heeft m.a.w. gediend en hebben er natuurlijk weer alles uitgehaald.
Op dat eiland hangt er heel wat cultuur rond, waar zelfs nog maar heel weinig van geweten is. Maar wat het eiland typeert, zijn de Moai’s, dat zijn gigantische beelden gemaakt uit vulkanische steen en zouden een beschermende functie gehad hebben. Heel Rapa Nui staat vol, echt mysterieus. Dus van de ene Moai naar de andere Moai op onze scooter….puur cultuur!
En dan heb je de Rapa Nui bevolking zelf, die er nog lekker ruig uitzien, toch wat de mannen betreft! In hun bloot bovenlijf, bruin en pezig zie je ze op hun paard zonder zadel voorbij galopperen,….grrrrr… En dan wat de vrouwen betreft (volgens Nick): lekkere zwoele dames, lange zwarte haren met een bloem erin, prachtig lichaam….miauwwwkes.
En nu toch wel het hoogtepunt van de week….wat is er romantischer dan trouwen op Paaseiland? Allemaal nieuwe vrienden, een feestje waar er speciaal voor jou lekker eten wordt voorzien, een locaal Rapa Nui bandje dat voor de juiste sfeermuziek zorgt….jaja…het overkwam ons. Jullie mogen het allemaal weten…...................
Om van iedereen zijn gezaag vanaf te zijn, zullen we jullie niet langer meer in spanning houden…..
Ja, wat doe je zoal rond deze tijd van het jaar? Paaseikes eten, op paashazen jagen of zoals wij naar Paaseiland vliegen. Ne mens verdient al ne keer wat rust op zo’n idyllisch eilandje, midden in de Stille Oceaan, ver weg (4000 km) van de bewoonde wereld.
Na al onze wilde avonturen van de afgelopen weken hebben we het vliegtuig genomen vanuit Calama (N-Chili) richting Santiago en vandaar naar Paaseiland. Een luxe vliegtuig waar we rijkelijk met Chileense wijn werden bediend en zo werd het een zeer plezante vlucht…niet moeilijk om je dat in te beelden….oléoléhuplaké
Landen op Rapa Nui (=Paaseiland) is ook een ganse belevenis. Een eilandje van 17km doorsnede, dan moet je als piloot goed mikken want anders is het zwemmekezwem…..
Goed geland en dan overvalt het zwoele je onmiddellijk. Iedereen krijgt een bloemekeskrans om als welkomstcadeautje. Uitgezonderd Leen Devillé en Nick Van Raemdonck, want ons Nickje had geen geduld te wachten tot wanneer de Franse Bond Van De Gepensioneerden hun bloemekeskrans over hunne “permanent” kregen.
Aangekomen op camping Minihoa, zonder bloemekeskrans weliswaar, waren we direct in flipflopstemming. Gezellig sfeertje, aan het water, golven die neerslaan op de rotsen….super. Een mooi plekje uitgekozen voor de tent en dan lekker frisse Pisco Sour drinken. Wat wil ne mens zoal meer?
We hebben er snel leuke Chilenen, Francaisekes, spleetoogskes leren kennen, wat die week extra speciaal maakte.
Jullie moeten echt niet denken dat we daar op ons tam gat gezeten hebben (hè Liesbethje). We hebben een scooterke gehuurd om heel de week 2x2 het eiland te verkennen. Nick als piloot, is gewoon doel voor ogen, weg of geen weg, vulkaan of gene vulkaan…..overal zijn we opgereden en zo het eiland verkend. De scooter heeft m.a.w. gediend en hebben er natuurlijk weer alles uitgehaald.
Op dat eiland hangt er heel wat cultuur rond, waar zelfs nog maar heel weinig van geweten is. Maar wat het eiland typeert, zijn de Moai’s, dat zijn gigantische beelden gemaakt uit vulkanische steen en zouden een beschermende functie gehad hebben. Heel Rapa Nui staat vol, echt mysterieus. Dus van de ene Moai naar de andere Moai op onze scooter….puur cultuur!
En dan heb je de Rapa Nui bevolking zelf, die er nog lekker ruig uitzien, toch wat de mannen betreft! In hun bloot bovenlijf, bruin en pezig zie je ze op hun paard zonder zadel voorbij galopperen,….grrrrr… En dan wat de vrouwen betreft (volgens Nick): lekkere zwoele dames, lange zwarte haren met een bloem erin, prachtig lichaam….miauwwwkes.
En nu toch wel het hoogtepunt van de week….wat is er romantischer dan trouwen op Paaseiland? Allemaal nieuwe vrienden, een feestje waar er speciaal voor jou lekker eten wordt voorzien, een locaal Rapa Nui bandje dat voor de juiste sfeermuziek zorgt….jaja…het overkwam ons. Jullie mogen het allemaal weten…...................
dat Chileens koppel dat we daar ontmoet hebben, zijn dus op Paaseiland in het geheim getrouwd met ons, de Francaisekes en spleetoog Sook with brother als genodigden. De max van een feestje met heel veel lekkere drankjes!
Buiten feesten en cultuur mag er weer wat eten zijn. Rapa Nui zo ver van de bewoonde wereld maakt dat eigenlijk al het eten ter plaatse zeer duur is, echt niet fijn voor lekkerbekken als ons. Maar in al dat water rondom zitten natuurlijk veel viskes, en da lusten de Nick en de Leen ook al ne keer geire. Nick had die locals al goed bezig gezien hoe zij aan ‘t vissen waren ….volgens Nick hadden ze op 5 minuten wel 20 vissen gevangen….kan niet moeilijk zijn. Hup, wij de scooter op naar de winkel om vishaakjes en visdraad en 10 minuten later mijn Nickje als nen echte Rapa Nui-er aan ‘t vissen. Een half uur later……geen enkel viske, nada…triestig. Ander plan dan maar…. naar de haven waar we de vissers al reuze tonijnen hadden zien binnenbrengen en zo’n stukske tonijn kan ook wel smaken. ‘t probleem daar was dan weer dat je de ganse vis moest kopen en eerlijk gezegd, zo nen honger hadden we ook niet om even 35 kg binnen te spelen. Maar zoals we zijn, opgeven kennen we niet en ondertussen hadden onze vriendjes van de camping ook al goesting gekregen. Dus met de hele bende naar de haven waar onze Chileense vrienden met de vissers zijn gaan negocieren om toch een stukske van 5 kilo te verkopen. Ondertussen kregen wij animatie van enkele reuze waterschildpadden die af en toe hun kopke boven kwamen steken. Eind goed al goed, ‘s avonds met z’n allen lekkere rauwe tonijn onder de vorm van sushi en sashimi’s. zaaalig!
Jullie zien, weer een fantastische week beleefd en met een voldaan gevoel konden we Rapa Nui verlaten.
Aan de incheck merkte we echter dat onze vlucht naar Santiago 2 uur vertraging had, waardoor onze verbinding van Santiago naar Calama niet meer mogelijk was. Wat maakte dat we een nachtje in Santiago moesten doorbrengen, maar dat werd snel geregeld door de luchtvaartmaatschappij….na een weekske kamperen ....wij richting het Sheraton Hotel in Santiago. Onze rugzak werd voor ons naar onze luxe kamer gedragen zodat wij ondertussen nog snel naar het restaurant konden op onze sandalen om ne chique diner binnen te spelen…..reizen kan toch zo vermoeiend zijn….! Geeuw
Buiten feesten en cultuur mag er weer wat eten zijn. Rapa Nui zo ver van de bewoonde wereld maakt dat eigenlijk al het eten ter plaatse zeer duur is, echt niet fijn voor lekkerbekken als ons. Maar in al dat water rondom zitten natuurlijk veel viskes, en da lusten de Nick en de Leen ook al ne keer geire. Nick had die locals al goed bezig gezien hoe zij aan ‘t vissen waren ….volgens Nick hadden ze op 5 minuten wel 20 vissen gevangen….kan niet moeilijk zijn. Hup, wij de scooter op naar de winkel om vishaakjes en visdraad en 10 minuten later mijn Nickje als nen echte Rapa Nui-er aan ‘t vissen. Een half uur later……geen enkel viske, nada…triestig. Ander plan dan maar…. naar de haven waar we de vissers al reuze tonijnen hadden zien binnenbrengen en zo’n stukske tonijn kan ook wel smaken. ‘t probleem daar was dan weer dat je de ganse vis moest kopen en eerlijk gezegd, zo nen honger hadden we ook niet om even 35 kg binnen te spelen. Maar zoals we zijn, opgeven kennen we niet en ondertussen hadden onze vriendjes van de camping ook al goesting gekregen. Dus met de hele bende naar de haven waar onze Chileense vrienden met de vissers zijn gaan negocieren om toch een stukske van 5 kilo te verkopen. Ondertussen kregen wij animatie van enkele reuze waterschildpadden die af en toe hun kopke boven kwamen steken. Eind goed al goed, ‘s avonds met z’n allen lekkere rauwe tonijn onder de vorm van sushi en sashimi’s. zaaalig!
Jullie zien, weer een fantastische week beleefd en met een voldaan gevoel konden we Rapa Nui verlaten.
Aan de incheck merkte we echter dat onze vlucht naar Santiago 2 uur vertraging had, waardoor onze verbinding van Santiago naar Calama niet meer mogelijk was. Wat maakte dat we een nachtje in Santiago moesten doorbrengen, maar dat werd snel geregeld door de luchtvaartmaatschappij….na een weekske kamperen ....wij richting het Sheraton Hotel in Santiago. Onze rugzak werd voor ons naar onze luxe kamer gedragen zodat wij ondertussen nog snel naar het restaurant konden op onze sandalen om ne chique diner binnen te spelen…..reizen kan toch zo vermoeiend zijn….! Geeuw
1 opmerking:
Wel ja, wat wil een mens nog meer, een bloemenkrans zekerst!
Frieda vd Fysio
Een reactie posten