07/04/07 - 09/04/07Normaalgezien hadden we een nachtbus waar de zetels weer helemaal plat konden, daar hadden we ook voor betaald. Maar ter plaatste, bleek het de meest triestige bus te zijn die er bestaat in Bolivia. Dus ben ik daar in een Spaanse colère gevlogen tegen den buspipo, maar met m´n 5 woorden spaans die ik ken, was de discussie snel afgelopen. Gewoon mee de overvolle bus op, geen geld terug….dik in ´t zak gezet.
Uiteindelijk viel de rit redelijk mee en zijn we om 04u30 ´s nachts dedropt in Samaipata, zo´n 120 km voor Santa Cruz. Op dat uur moet je natuurlijk niet meer aankloppen om een bedje te vinden, dus noodgedwongen zijn we voor een paar uurkes Nick en Leen de Clochards geweest. Slapen op ´t straat valt best mee, ´s morgens hadden we direct Bolviaanse vriendjes die ons uit meedelijden zelf lekkere empanadas bezorgden.
Samaipata is helemaal omgeven door groen regenwoud, nl. Het Parc Nacionale Omboro, vol met vlinders, vogels en ander gevaarlijk wild. Dat hebben we dan ook weer van dichtbiij gaan bezien met enkele andere toeristen. Zo hebben we kennis gemaakt met een Zweeds koppel dat net een kindje hadden geadopteerd. Een pracht van een Nelly, zo lief en schattig. Met hen zijn we dan verder getrokken naar Santa Cruz waar we een nachtje bij hen in hun luxe hotel mochten overnachten. Echt de moeite om te horen hoe heel de adoptieprocedure verloopt en te zien hoe gelukkig zij nu zijn.
Na enkele uurtjes te plonsen in hun zwembad, zijn we met ons 2tjes naar de Chinees gaan eten, wat mega was. Die kan zeker tippen aan de Chinees van Sint Niklaas. (´t was wel geen kreeft).
Slapen bij de Zweden om om 03u ´s nachts de taxi te nemen naar de luchthaven, jaja want we vliegen naar Brasil….
Uiteindelijk viel de rit redelijk mee en zijn we om 04u30 ´s nachts dedropt in Samaipata, zo´n 120 km voor Santa Cruz. Op dat uur moet je natuurlijk niet meer aankloppen om een bedje te vinden, dus noodgedwongen zijn we voor een paar uurkes Nick en Leen de Clochards geweest. Slapen op ´t straat valt best mee, ´s morgens hadden we direct Bolviaanse vriendjes die ons uit meedelijden zelf lekkere empanadas bezorgden.
Samaipata is helemaal omgeven door groen regenwoud, nl. Het Parc Nacionale Omboro, vol met vlinders, vogels en ander gevaarlijk wild. Dat hebben we dan ook weer van dichtbiij gaan bezien met enkele andere toeristen. Zo hebben we kennis gemaakt met een Zweeds koppel dat net een kindje hadden geadopteerd. Een pracht van een Nelly, zo lief en schattig. Met hen zijn we dan verder getrokken naar Santa Cruz waar we een nachtje bij hen in hun luxe hotel mochten overnachten. Echt de moeite om te horen hoe heel de adoptieprocedure verloopt en te zien hoe gelukkig zij nu zijn.
Na enkele uurtjes te plonsen in hun zwembad, zijn we met ons 2tjes naar de Chinees gaan eten, wat mega was. Die kan zeker tippen aan de Chinees van Sint Niklaas. (´t was wel geen kreeft).
Slapen bij de Zweden om om 03u ´s nachts de taxi te nemen naar de luchthaven, jaja want we vliegen naar Brasil….
1 opmerking:
Leen & Nick!
We have seen your pictures – can’t really figure out the text… but it sure looks great and adventurous! What a trip!
We have had the final court hearing so now we are officially Nelly’s parents. The judge said: “I hereby sentence you to a life with Nelly!” We didn’t have any objections! (You can look at the pictures at: http://www.resedagboken.se/Default.aspx?documentId=24§ion=myimagegalleries&journeyId=182561)
Thank you very much for the gifts you left on the couch! You shouldn’t! The blanket will make a great memory of both you and Bolivia. And Nick – we tried some of the “tea”, it wasn’t really “our cup of tea”…
Remember that there is always a guesthouse right by a lake in Sweden if you want a smaller adventure sometime in the future.
All the best!
Erika, Magnus and Nelly
erikaolsson@yahoo.se
Een reactie posten